دو قدم مانده به خندیدن برگ
یک نفس مانده به ذوق گل سرخ
چشم در چشم بهاری دیگر….
تحفه ای یافت نکردم که کنم هدیه تان
یک سبد عاطفه دارم
همه ارزانی تان!

یادمه وقتی بچه بودم بزرگترها میگفتن اااااا چقدر زود سال تموم شد! بعد من میگفتم نه بابا خیلی هم طول کشید، کجاش زود تموم شد!. اصلا زمان نمیگذشت. من که عاشق تابستون بودم که رااااااحت بگیرم بخوابم تو خونه و هر روز روز شماری میکردم تا تابستون بشه! مگه زمان میگذشت! اما وقتی بزرگ شدم هر سال سرعت سپری شدن سالها رو میدیدم. سرعت گذر عمر و زمانهایی که از دست میدم، وقتهایی که میتونم به بهترین شکل ازشون استفاده کنم و متاسفانه نمیکنم.

درهر حال سال 90 هم با تمام خوبی ها و بدیهاش تموم شد. برای من که خیلی چیزها یادگرفتم سال خوبی بود. البته به نظر من نوع نگاه آدمها به هر چیزی میتونه اون چیز رو بد یا خوب کنه. ولی در کل امیدوارم سالی که واردش شدیم سالی باشه پر از سلامتی، صلح و آرامش، شادی و عشق برای همه ی مردم جهان.

جا داره همینجا از خدای عزیزم که همیشه درحال محبت و عشق کردن به همه ی بنده هاشه و فراموش و تنهامون نمیذاره، از پدر و مادرم که ازشون زندگی رو می آموزم و صمیمانه و خالصانه هم دوسشون دارم و مخلصشونم و از دوستان و آشنایان عزیزی که به من محبت دارند و در رشد روح متعالیم به من کمک میکنند هم تشکر کنم.

امیدوارم سالی پر از خدا داشته باشیم.
با تقدیم بهترین آرزوها
سپهر – نوروز 1391