میلدردمیلدردLogo-sLogo-s
  • صفحه اصلی
  • وبلاگ (او منم یا منم او؟)
    • اشعار
      • حافظ
      • سعدی
      • مولانا
    • انسانیت
    • حکایت ها
    • خوشبختی
    • دلنوشته ها
    • سخنان الهام بخش
    • اوشو
    • بودا
    • دکتر شریعتی
    • سلامتی
    • گیاهخواری
    • عرفان
    • خدا
    • عشق
    • نیایش
    • کلام خدا
    • لطفا با فرهنگ شویم !
    • متفرقه
    • موفقیت
    • یوگا و مدیتیشن
  • طراحی های من
  • اطلاعات مفید
  • تماس با من
تصویر آرامش!
۲۹ بهمن ۱۳۹۰
مشکلات جهان و شما از دیدگاهی دیگر
۱ اسفند ۱۳۹۰
۲۹ بهمن ۱۳۹۰
موضوعات
  • حکایت ها
برچسب ها

نام من میلدرد است؛
من قبلاً در دی‌موآن در ایالت آیوا در مدرسه ابتدایی معلّم موسیقی بودم.
مدّت سی سال است تدریس خصوصی پیانو به افزایش درآمدم کمک کرده است. در طول سالها دریافته‌ام که سطح توانایی موسیقی در کودکان بسیار متفاوت است.
با این که شاگردان بسیار بااستعدادی داشته‌ام، امّا هرگز لذّت داشتن شاگرد نابغه را احساس نکرده‌ام.
نام یکی از این شاگردانم رابی بود. رابی یازده سال داشت که مادرش (مادری بدون همسر) او را برای گرفتن اوّلین درس پیانو نزد من آورد. برای رابی توضیح دادم که ترجیح می‌دهم شاگردانم (بخصوص پسرها) از سنین پایین‌تری آموزش را شروع کنند. امّا رابی گفت که همیشه رؤیای مادرش بوده که او برایش پیانو بنوازد. پس او را به شاگردی پذیرفتم.
رابی درس‌های پیانو را شروع کرد و از همان ابتدا متوجّه شدم که تلاشی بیهوده است. رابی هر قدر بیشتر تلاش می‌کرد، حس‌ّ شناخت لحن و آهنگی را که برای پیشرفت لازم بود کمتر نشان می‌داد. امّا او با پشتکار گام‌های موسیقی را مرور می‌کرد و بعضی از قطعات ابتدایی را که تمام شاگردانم بایدیاد بگیرند دوره می‌کرد.

piano_player
در طول ماه ها او سعی کرد و تلاش نمود و من گوش کردم و قوز کردم و خودم را پس کشیدم و باز هم سعی کردم او را تشویق کنم. در انتهای هر درس هفتگی او همواره می‌گفت، “مادرم روزی خواهد شنید که من پیانو می‌زنم.”
امّا امیدی نمی‌رفت. او اصلاً توانایی ذاتی و فطری را نداشت. مادرش را از دور می‌دیدم و در همین حدّ می‌شناختم؛ می‌دیدم که با اتومبیل قدیمی‌اش او را دم خانهء من پیاده می‌کند و سپس می‌آید و او را می‌برد. همیشه دستی
تکان می‌داد و لبخندی می‌زد امّا هرگز داخل نمی‌آمد.
یک روز رابی نیامد و از آن پس دیگر او را ندیدم که به کلاس بیاید.
خواستم زنگی به او بزنم امّا این فرض را پذیرفتم که به علّت نداشتن توانایی تصمیم گرفته دیگر ادامه ندهد و کاری دیگر در پیش بگیرد. البتّه خوشحال هم بودم که دیگر نمی‌آید. وجود او تبلیغی منفی برای تدریس و تعلیم من بود.
چند هفته گذشت. آگهی و اعلانی دربارهء تکنوازی آینده به منزل همه شاگردان فرستادم. بسیار تعجّب کردم که رابی (که اعلان را دریافت کرده بود) به من زنگ زد و پرسید، “من هم می‌توانم در این تک‌نوازی شرکت کنم؟”.
توضیح دادم که، ” تک‌نوازی مربوط به شاگردان فعلی است و چون تو تعلیم پیانو را ترک کردی و در کلاسها شرکت نکردی عملاً واجد شرایط لازم نیستی.”او گفت، “مادرم مریض بود و نمی‌توانست مرا به کلاس پیانو بیاورد امّا من هنوز تمرین می‌کنم. خانم آنور، لطفاً اجازه بدین؛ من باید در این تک‌نوازی شرکت کنم!” او خیلی اصرار داشت.
نمی‌دانم چرا به او اجازه دادم در این تک‌نوازی شرکت کند. شاید اصرار او بود یا که شاید ندایی در درون من بود که می‌گفت اشکالی ندارد و مشکلی پیش نخواهد آمد. تالار دبیرستان پر از والدین، دوستان و منسوبین بود.
برنامهء رابی را آخر از همه قرار دادم، یعنی درست قبل از آن که خودم برخیزم و از شاگردان تشکّر کنم و قطعهء نهایی را بنوازم. در این اندیشه بودم که هر خرابکاری که رابی بکنم چون آخرین برنامه است کلّ برنامه را خراب نخواهد کرد و من با اجرای برنامهء نهایی آن را جبران خواهم کرد.
برنامه‌های تکنوازی به خوبی اجرا شد و هیچ مشکلی پیش نیامد. شاگردان تمرین کرده بودند و نتیجهء کارشان گویای تلاششان بود. رابی به صحنه امد. لباسهایش چروک و موهایش ژولیده بود، گویی به عمد آن را به هم ریخته
بودند. با خود گفتم، “چرا مادرش برای این شب مخصوص، لباس درست و حسابی تنش نکرده یا لااقل موهایش را شانه نزده است؟”
رابی نیمکت پیانو را عقب کشید؛ نشست و شروع به نواختن کرد. وقتی اعلام کرد که کنسرتوی 21 موتزارت در کو ماژور را انتخاب کرده، سخت حیرت کردم.. ابداً آمادگی نداشتم آنچه را که انگشتان او به آرامی روی کلیدهای
پیانو می‌نواخت بشنوم. انگشتانش به چابکی روی پرده‌های پیانو می‌رقصید.
از ملایم به سوی بسیار رسا و قوی حرکت کرد؛ از آلگرو به سبک استادانه پیش رفت.
آکوردهای تعلیقی آنچنان که موتزارت می‌طلبد در نهایت شکوه اجرا می‌شد! هرگز نشنیده بودم آهنگ موتزارت را کودکی به این سن به این زیبایی بنوازد.
بعد از شش و نیم دقیقه او اوج‌گیری نهایی را به انتها رساند. تمام حاضرین بلند شدند و به شدّت با کف‌زدن‌های ممتدّ خود او را تشویق کردند.
سخت متأثّر و با چشمی اشک‌ریزان به صحنه رفتم و در کمال مسرّت او را در آغوش گرفتم. گفتم، “هرگز نشنیده بودم به این زیبایی بنوازی، رابی چطور این کار را کردی؟” صدایش از میکروفون پخش شد که می‌گفت، “می‌دانیدخانم آنور، یادتان می‌آید که گفتم مادرم مریض است؟ خوب، البتّه او سرطان داشت و امروز صبح مرد. او ناشنوا بود و اصلاً نمی‌توانست بشنود. امشب اوّلین باری است که او می‌تواند بشنود که من پیانو می‌نوازم. می‌خواستم برنامه‌ای استثنایی باشد
چشمی نبود که اشکش روان نباشد و دیده‌ای نبود که پرده‌ای آن را نپوشانده باشد. مسئولین خدمات اجتماعی آمدند تا رابی را به مرکز مراقبت‌های کودکان ببرند؛ دیدم که چشم‌های آنها نیز سرخ شده و باد کرده است؛
با خود اندیشیدم با پذیرفتن رابی به شاگردی چقدر زندگی‌ام پربارترشده است
من هرگز نابغه نبوده‌ام امّا آن شب شدم.
و امّا رابی؛ او معلّم بود و من شاگرد؛
زیرا این او بود که معنای استقامت و پشتکار و عشق و باور داشتن خویشتن و شاید حتّی به کسی فرصت دادن و علّتش را ندانستن را به من یاد داد
………

بيايد تفكر كنيم و ببينيم در زندگي ما آيا رابي هايي بودند كه ما از كنارشان بسادگي گذشتيم ؟

آموخته‌ام که هیچ‌گاه نجابت و تواضع دیگران را به حساب حماقت‌شان نگذارم .

به اشتراک بگذارید
54

مطالب مرتبط

۱۲ تیر ۱۳۹۴

حکایت شیخ و عارف


اطلاعات بیشتر

On December 31, 1879 Thomas A. Edison gave the first public demonstration of the incandescent lamp in Menlo Park. He is seen here in 1929 holding a replica of his first lamp, which had the power of 16 candles. In contrast, the lamp on the left had the power of 150,000 candles. (UPI Photo/Files)

۲۱ بهمن ۱۳۹۳

ادیسون یک کودن است!


اطلاعات بیشتر
۹ بهمن ۱۳۹۳

کم شنوایی


اطلاعات بیشتر

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

پست های اخیر

  • 0
    اسما الحسنی ( اسما الهی )
    ۴ خرداد ۱۳۹۸
  • 0
    موهبت
    ۱۰ آبان ۱۳۹۶
  • 0
    توصیه ی تولستوی درباره زندگی
    ۲ اسفند ۱۳۹۵
  • 0
    تخم شربتي،بمب کوچولوی خوردنی
    ۲ اسفند ۱۳۹۵
  • 0
    بیضایی
    ۱۵ مهر ۱۳۹۵

آخرین دیدگاه ها

  • ۱۸ اردیبهشت ۱۳۹۹

    مهدی نظر در گول برند های جعلی و مدعیان برند های بزرگ در ایران را نخورید!

  • ۲ دی ۱۳۹۸

    علیپور نظر در موسسه خیریه توانبخشی معلولین ذهنی تهران

  • ۱۱ آذر ۱۳۹۸

    سجاد نظر در حل مشکل رنگ پریدگی در پرینتر اپسون 1410

  • ۲۴ آبان ۱۳۹۸

    کوتن نظر در موسسه خیریه توانبخشی معلولین ذهنی تهران

دانلود سنتر

Icon

365 مراقبه اوشو 2.56 MB 3663 downloads

360 مراقبه اوشو برای هر روز زندگی ...
دانلود
Icon

دستور پخت غذاهای گیاهی ایرانی 5.34 MB 1477 downloads

دستور پخت غذاهای گیاهی ایرانی ...
دانلود
Icon

آیا آماده ای هیچ شوی؟ 100.95 KB 779 downloads

آیا آماده ای هیچ شوی؟ پس توصیه میکنم این متن را...
دانلود
Icon

من چرا آمده ام روی زمین؟ 586.05 KB 284 downloads

مطلب بسیار زیبای من چرا آمده ام روی زمین؟ ...
دانلود
Icon

دعای جوشن کبیر 561.22 KB 522 downloads

متن کامل دعای جوشن کبیر با ترجمه فارسی     ...
دانلود