اول عید بود که به این نکته رسیدم که ااااااااااااااااااا چقدر زمان توی زمین (این 100 سالی که زندگی میکنیم!) کمه. واقعا همیشه به قسمت بعد از زندگی زمینی فکر میکردم و این که وقتی بمیریم چی میشه. اما الان که دقت میکنم دیدم ما از جایی که توش زمان معنی نداره  اومدیم یه 70-80 سال زندگی کنیم و باز برگردیم به جایی که زمان توش معنی نداره!.
همین الانی که دارم این متن رو مینویسم یاد حرف خدا افتادم که بارها توی کتاب آسمانیش گفته که لحظه ی دیدار خیلی نزدیکه. آره راست میگه خیلی زود میگذره، حتی اگر چند میلیون سال زمینی بخواد طول بکشه.

جالبه ها، اگه ما فقط اندازه ی 1صدم ثانیه از زندگیمون (بین زندگی قبل از تولد و پس از مرگمون) رو توی زمین زندگی میکنیم و اسمشو میذاریم 70 سال 80 سال یا 120 سال! خوب باز قدر یه ارزن بیشتر نیست. پس چرا هی نق میزنیم میگیم زمین بده و ادما بدن و …
چرا این مدت برامون خیلی زیاد میاد و این که آیا تلاشی میکنیم که اگه اومدیم زمین تا رسالتی رو که بهمون محول شده رو انجام بدیم، به درستی انجام بدیم ؟