چند وقته پیش داشتم پیش خودم فکر میکردم که، چه جالب، خدا ما رو از بی ارزشترین و پست ترین چیز روی زمین، یعنی خاک آفرید تا بهمون بگه که “هیچی نیستی، خاکی، خاک.”
اما درپس همون خاک بودن، بهمون چیزهایی رو هم داد تا بتونیم رشد کنیم، بتونیم انقدر رشد کنیم تا به سقف آسمون برسیم.
حیف که خیلیهامون تو همون حالت پست و خاکی خودمون گیر میکنیم و دلمون هم نمیخواد نگاهی به آسمون بندازیم.