من دلم می خواهد،
خانه ای داشته باشم، پر دوست…
کنج هر دیوارش،
دوستهایم بنشینند آرام،
گل بگو، گل بشنو..
هرکسی می خواهد،
وارد خانه پر عشق و صفایم گردد،
یک سبد بوی گل سرخ،
به من هدیه کند..
شرط وارد گشتن،
شست و شوی دلهاست….
شرط آن، داشتن
یک دل بی رنگ و ریاست..
بر درش، برگ گلی می کوبم
روی آن با قلم سبز بهار،
می نویسم: ای یار..!
خانه ی ما اینجاست..
تا که سهراب نپرسد ديگر،
خانه دوست کجاست؟

با سپاس از ماندانای عزیز